“မိဘဆိုတာ”…တံမြက်စည်း မဟုတ်ဘူး ( ဒီစာလေးကိုနှလုံးသားနဲ့ ဖတ်ပေးကြပါ)……..

“မိဘဆိုတာ”…တံမြက်စည်း မဟုတ်ဘူး ( ဒီစာလေးကိုနှလုံးသားနဲ့ ဖတ်ပေးကြပါ)……..

သားသမီး(၁ဝ)ယောက်ကိုရှာဖွေကျွေးမွေးခဲ့တဲ့ အချိန်မှာပင်ပန်းဆင်းရဲတယ်ဆိုပြီးအမေ မငိုခဲ့ပါဘူးကွယ်…။

အခုလို အိုမင်းမစွမ်းဖြစ်တဲ့အချိန်မှာသားသမီးတွေရဲ့စွန့်ပစ်မှုကို ခံလိုက်ရတော့အမေ ငိုနေရပါပြီ။

သားသမီးတွေ ရှေ့ရေးအတွက်နိမ့်ကျတဲ့အလုပ်တွေကိုလုပ်ခဲ့ရတုန်းကအမေ မငိုခဲ့ပါဘူးကွယ်…။

ခုလို သားသမီးအရင်းတွေကစွန့်ပစ်သွားတဲ့ အမေ့ကို ဘာမှမတော်စပ်တဲ့သားသမီးအရွယ်လေးတွေကထမင်းကျွေးတဲ့အခါ အမေ ငိုနေရပါပြီ…။

သား သမီးတွေအတွက်အလုပ်လုပ်ရင်းသူတစ်ပါး နှိမ့်ချ ပြောဆိုအော်ငေါက်ခံရလို့အမေ မငိုခဲ့ပါဘူးကွယ်…။

သားသမီးတွေ အမေ့ကိုပြန်အော်ငေါက်တဲ့ အခါမှာတော့အမေ ငိုနေရပါပြီ…။

သား သမီးတွေရဲ့ ဘဝကိုအမေ့ရဲ့မေတ္တာတွေနဲ့အေးမြစေခဲ့ပြီး နွေးထွေးလုံခြုံမှုတွေ ပေးနိုင်တဲ့အချိန်မှာငြူဆူပြီး အမေ မငိုခဲ့ပါဘူးကွယ်…။

အမေ အိုမင်းမစွမ်းတဲ့အချိန်မှာတော့သား သမီးတွေရဲ့မေတ္တာနွေးထွေးမှု မပြောနဲ့ အပေါ်ယံအနွေးထည် အင်္ကျီလေးတစ်ထည်တောင် မရတော့ဘဲစွန့်ပစ်ခြင်းခံရတဲ့ အချိန်မှာတော့အမေ ငိုနေရပါပြီကွယ်…။

သားတို့ သမီးတို့ရေတံမြက်စည်းဆိုတာအမှိုက်တွေကို ရှင်းလင်းဖယ်ရှားပေးပြီးသန့်စင်စေခဲ့ပေမယ့်

အဲဒီတံမြက်စည်းလေး အိုဟောင်းလို့အသုံးမဝင်တဲ့ အချိန်မှာတော့သူကိုယ်တိုင်အမှိုက်ဘဝကို ပြန်လည်ရောက်ရှိသွားပြီးစွန့်ပစ်ခံရပါတယ်…။

မိဘဆိုတာလည်း သားသမီးတွေရဲ့ဘဝမှာတိုးတက်လမ်းပိတ်စေမယ့် အမှိုက်တွေကိုရှင်းလင်း ဖယ်ရှားပေးပြီးသား သမီးတွေရဲ့ ဘဝခရီးကိုသန့်စင်အောင်စွမ်းဆောင်ပေးခဲ့သူပါပဲ…။

ဒါပေမဲ့မိဘဆိုတာ.တံမြက်စည်း မဟုတ်ပါဘူးကွယ်အိုမင်းမစွမ်းလို့အသုံးမဝင်တဲ့အခါမှာအမှိုက်တစ်ခုလိုသဘောထားပြီးအလွယ်တစ်ကူ မစွန့်ပစ်မိကြပါစေနဲ…။

မိဘတွေက ကိုယ့်သား သမီးတွေအပေါ်မှာအပြစ်မယူဘဲ နားလည်ခွင့်လွှတ်နိုင်ပေမဲ့ ငါ့သားတို့ ငါ့သမီးတို့ကိုယ်တိုင်တစ်နေ့မှာ…အဲဒီတံမြက်စည်းနေရာပြန်ရောက်သွားမှာ စိုးရိမ်မိလို့ပါကွယ်…။

ခရက်ဒစ်

“မိဘဆိုတာ”…တံျမက္စည္း မဟုတ္ဘူး ( ဒီစာေလးကိုႏွလုံးသားနဲ႔ ဖတ္ေပးၾကပါ)……..

သားသမီး(၁ဝ)ေယာက္ကိုရွာေဖြေကၽြးေမြးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာပင္ပန္းဆင္းရဲတယ္ဆိုၿပီးအေမ မငိုခဲ့ပါဘူးကြယ္…။

အခုလို အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာသားသမီးေတြရဲ့စြန႔္ပစ္မႈကို ခံလိုက္ရေတာ့အေမ ငိုေနရပါၿပီ။

သားသမီးေတြ ေရွ႕ေရးအတြက္နိမ့္က်တဲ့အလုပ္ေတြကိုလုပ္ခဲ့ရတုန္းကအေမ မငိုခဲ့ပါဘူးကြယ္…။

ခုလို သားသမီးအရင္းေတြကစြန႔္ပစ္သြားတဲ့ အေမ့ကို ဘာမွမေတာ္စပ္တဲ့သားသမီးအရြယ္ေလးေတြကထမင္းေကၽြးတဲ့အခါ အေမ ငိုေနရပါၿပီ…။

သား သမီးေတြအတြက္အလုပ္လုပ္ရင္းသူတစ္ပါး ႏွိမ့္ခ် ေျပာဆိုေအာ္ေငါက္ခံရလို႔အေမ မငိုခဲ့ပါဘူးကြယ္…။

သားသမီးေတြ အေမ့ကိုျပန္ေအာ္ေငါက္တဲ့ အခါမွာေတာ့အေမ ငိုေနရပါၿပီ…။

သား သမီးေတြရဲ့ ဘဝကိုအေမ့ရဲ့ေမတၱာေတြနဲ႔ေအးျမေစခဲ့ၿပီး ေႏြးေထြးလုံျခဳံမႈေတြ ေပးနိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာျငဴဆူၿပီး အေမ မငိုခဲ့ပါဘူးကြယ္…။

အေမ အိုမင္းမစြမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့သား သမီးေတြရဲ့ေမတၱာေႏြးေထြးမႈ မေျပာနဲ႔ အေပၚယံအေႏြးထည္ အကၤ်ီေလးတစ္ထည္ေတာင္ မရေတာ့ဘဲစြန႔္ပစ္ျခင္းခံရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့အေမ ငိုေနရပါၿပီကြယ္…။

သားတို႔ သမီးတို႔ေရတံျမက္စည္းဆိုတာအမွိုက္ေတြကို ရွင္းလင္းဖယ္ရွားေပးၿပီးသန႔္စင္ေစခဲ့ေပမယ့္

အဲဒီတံျမက္စည္းေလး အိုေဟာင္းလို႔အသုံးမဝင္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့သူကိုယ္တိုင္အမွိုက္ဘဝကို ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားၿပီးစြန႔္ပစ္ခံရပါတယ္…။

မိဘဆိုတာလည္း သားသမီးေတြရဲ့ဘဝမွာတိုးတက္လမ္းပိတ္ေစမယ့္ အမွိုက္ေတြကိုရွင္းလင္း ဖယ္ရွားေပးၿပီးသား သမီးေတြရဲ့ ဘဝခရီးကိုသန႔္စင္ေအာင္စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့သူပါပဲ…။

ဒါေပမဲ့မိဘဆိုတာ.တံျမက္စည္း မဟုတ္ပါဘူးကြယ္အိုမင္းမစြမ္းလို႔အသုံးမဝင္တဲ့အခါမွာအမွိုက္တစ္ခုလိုသေဘာထားၿပီးအလြယ္တစ္ကူ မစြန႔္ပစ္မိၾကပါေစနဲ…။

မိဘေတြက ကိုယ့္သား သမီးေတြအေပၚမွာအျပစ္မယူဘဲ နားလည္ခြင့္လႊတ္နိုင္ေပမဲ့ ငါ့သားတို႔ ငါ့သမီးတို႔ကိုယ္တိုင္တစ္ေန႔မွာ…အဲဒီတံျမက္စည္းေနရာျပန္ေရာက္သြားမွာ စိုးရိမ္မိလို႔ပါကြယ္…။

ခရက္ဒစ္