ရားေတြေတာင္ ဘုရားျပန္တေနရတာမ်ိဳးတဲ့ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါေနာ္
လူသားေတြ ေက်းဇူးကန္းတဲ့အခါ နတ္ဘုရားေတြေတာင္ ဘုရားျပန္တေနရတာမ်ိဳးတဲ့ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါေနာ္
ဖတ္ၾကည့္ေနာ္😊
လူတေယာက္ ေနစရာမရွိတုန္းက သူနဲ႔သိပ္ရင္းႏွီးတဲ့သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အိမ္မွာေပးေနလိုက္တယ္။
စစခ်င္း ေနခြင့္ရတုန္းကေတာ့ အရမ္းေက်းဇူးတင္သြားတာ။
ေျပာင္းေစခ်င္တဲ့အခါ အခ်ိန္မေ႐ြးေျပာပါ ေျပာင္းေပးပါ့မယ္ဆိုၿပီး အာမေတာင္ခံလိုက္ေသး။
အေနလည္း ၾကာလာေတာ့ သူမ်ားအိမ္ကို သူ႔အိမ္လို စိတ္ထဲမွာ မွတ္ယူလာေတာ့တယ္။
အခ်ိန္တန္လို႔ ေျပာင္းေပးဖို႔ေျပာေတာ့ မေက်မနပ္ေတြျဖစ္လာတယ္။
တခ်ိန္က ေနခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးဆိုတာကို သတိရဖို႔မေျပာနဲ႔ေက်းဇူးရွင္ကိုေတာင္ ရန္သူတေယာက္လိုျမင္သြားတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတစု အတူတူေပါင္းၿပီးအေဆာင္ငွါးေနၾကတယ္။ေစတနာေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းက ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးတယ္။
အစတုန္းကေတာ့ ခ်က္ေကြၽးတာကို ေက်းဇူးေတြတင္ေနၾကတယ္။
ၾကာလာေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးတာကို သူကပဲ မျဖစ္မေနလုပ္ရမည့္ တာဝန္တစ္ခုလိုျမင္လာၾကတယ္။
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ခ်က္မေကြၽးျဖစ္တဲ့အခါ ခ်က္ေကြၽးခဲ့တာေတြ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ေနေနသာသာ ခ်က္မေကြၽးရေကာင္းလားဆိုၿပီး ၿငိဳျငင္လာၾကတယ္။
လူတေယာက္ အျပင္သြားတဲ့အခါတိုင္း သစ္ပင္တပင္ေအာက္က ျဖတ္သြားေနက်။
ေနာက္ေတာ့ လမ္းေဘးက ေတြ႕ေနက် ေခြးတေကာင္ကို သနားလို႔ အနီးနားက အပင္တပင္ေအာက္မွာ အၿမဲတမ္း အစာေခၚေခၚေကြၽးလိုက္တာ။
အရင္က အဲ့ဒီသစ္ပင္နား တခါတေလေတြ႕ရတုန္းက လူျမင္တိုင္း အၿမဲတမ္း ေၾကာက္ၿပီးေရွာင္ေျပးတတ္တဲ့ေခြးဟာအပင္ေအာက္မွာ အစာလာစားတာၾကာလာေတာ့ အဲ့ဒီသစ္ပင္ကို သူပိုင္တယ္လို႔ထင္သြားပုံရတယ္။
ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့အပင္နားေရာက္လာတဲ့ ေတြ႕တဲ့သူတိုင္းကို ေဟာင္ေတာ့တာပဲ။
ကုမၸဏီတခုမွာ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္ေနာက္က်လို႔မရဘူးဆိုတဲ့ စည္းကမ္းရွိတယ္။
တခါတေလေနာက္က်တာကို သနားသျဖင့္ ခြင့္လႊတ္ေပးထားတယ္။အစတုန္းကေတာ့ ကုမၸဏီကို နားလည္မႈရွိတယ္ဆိုၿပီး ေက်းဇူးတင္ၾကတာ။
ၾကာလာေတာ့ သူတို႔ဟာ ေနာက္က်ခြင့္ရွိတယ္လို႔ျမင္လာၿပီး အၿမဲလိုလိုေနာက္က်မွအလုပ္တက္ၾကေတာ့တယ္။
ေနာက္က်ဖန္မ်ားလာလို႔ ေနာက္မက်ဖို႔ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ အရင္ကေပးခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေက်းဇူးတင္ရေကာင္းမွန္းမသိေတာ့ပဲ သူတို႔ရဲ႕ရပိုင္ခြင့္ကိုေတာင္ ခ်ိဳးေဖာက္တယ္လို႔ျမင္လာၾကတယ္။
လူေတြရဲ႕အက်င့္က အၿမဲတမ္း ေပါေပါမ်ားမ်ားရေနၿပီဆိုရင္ အဲ့ဒါကို ေက်းဇူးတင္စရာလို႔မထင္ေတာ့ဘူး။တခါတေလ ရခဲတဲ့အရာမ်ိဳးေလာက္ပဲ ေက်းဇူးတင္တတ္ၾကတာမ်ိဳး။
မိဘနဲ႔သားသမီး
ဆရာနဲ႔တပည့္
အလုပ္ရွင္အလုပ္သမား
သူငယ္ခ်င္းၾကား
ခ်စ္သူၾကား
မိတ္ေဆြၾကား
အသင္းအဖြဲ႕ေတြၾကား စသည့္ဘယ္ဆက္ဆံေရးမွာမဆိုအခြင့္အေရးဆိုတာေပးသင့္သေလာက္ပဲေပးရတယ္။
အၿမဲတမ္းေပးေတာ့မယ္ဆိုလည္း ကိုယ္ေပးႏိုင္တဲ့ပမာဏေလာက္ပဲေပးသင့္တယ္။
လိုတာထက္ပိုတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ိဳးေပးမိလွ်င္ ၾကာလာတဲ့အခါ ရပိုင္ခြင့္လို႔ထင္သြားၾကတယ္။
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္က အခြင့္အေရးေတြဆက္မေပးႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ ကိုယ့္လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ကိုယ္လုပ္တာေတာင္ သူတို႔ရဲ႕ရပိုင္ခြင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္တယ္လို႔ ထင္လာတတ္ၾကတယ္၊ ကိုယ္ကပဲမွားေနတယ္လို႔လည္း သူတို႔က ျမင္လာၾကတယ္။
အခ်ိဳ႕ေသာသူေတြရဲ႕စ႐ိုက္ကမ်ားျပားလြန္းတဲ့ ေက်းဇူးတင္စရာေတြထက္အနည္းငယ္ေသာ အလိုမက်မႈေလးေတြကိုသာစိတ္ထဲမွာ အၿမဲတမ္းျမင္ေနတတ္တဲ့သေဘာရွိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေပးဆပ္ဖို႔စဥ္းစားတိုင္းမွာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ရလဒ္ကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔လိုေသးတယ္။
မဟုတ္ရင္အဲ့ဒီေစတနာေတြဟာ အဆုံးမွာေစာ္ကားစရာအျဖစ္သာ က်န္ေနလိမ့္မယ္။
စကားတစ္ခုရွိတယ္….
“လူသားေတြ ေက်းဇူးကန္းတဲ့အခါ နတ္ဘုရားေတြေတာင္ ဘုရားျပန္တေနရတာမ်ိဳး
မူရင္းေရးသားသူကိုေလးစားလ်က္
Leave a Reply